Η ανακάλυψη έγινε σε υποθαλάσσια περιοχή, 120 μέτρα ανοιχτά της ακτογραμμής της περιοχής της Χάιφα στο Ισραήλ, σε βάθος 4 μέτρων από την επιφάνεια της θάλασσας.

Εδώ και 7.000 χρόνια το ελαιόλαδο αποδεδειγμένα χρησιμοποιείται ευρέως σε διάφορους τομείς (γαστρονομία, υγιεινή, παρασκευή καλλυντικών κ.α.). Ωστόσο, η χρονολογία κατά την οποία η επιτραπέζια ελιά εντάχθηκε στη διατροφή του ανθρώπου αποτελούσε μυστήριο.

Πρόσφατα ευρήματα που ήρθαν στο φως από ισραηλινούς ερευνητές δίνουν απαντήσεις, τοποθετώντας την αρχή της παραγωγής βρώσιμης (επιτραπέζιας) ελιάς 6.600 χρόνια πριν.

Η ανακάλυψη έγινε σε υποθαλάσσια περιοχή, 120 μέτρα ανοιχτά της ακτογραμμής της περιοχής της Χάιφα στο Ισραήλ, σε βάθος 4 μέτρων από την επιφάνεια της θάλασσας (εκτιμάται ότι εκείνη την εποχή το ύψος της θάλασσας ήταν 3-4 μέτρα χαμηλότερο).

Εκεί βρέθηκαν αντικείμενα που θεωρείται ότι χρησίμευαν στην παραγωγή επιτραπέζιας ελιάς, όπως φίλτρα φτιαγμένα από κλαδιά και στρογγυλές πέτρινες κατασκευές που πιστεύεται ότι χρησιμοποιούνταν ως πηγάδια ή ως χώροι αποθήκευσης, ενώ βρέθηκαν και πέτρινες κατασκευές που περιείχαν πυρήνες ελιάς σε άριστη κατάσταση.

Οι σχεδόν άθικτοι πυρήνες (κουκούτσια) συγκρίθηκαν με άλλους, ευρήματα παλαιότερης έρευνας κοντά σε εκείνο το σημείο, οι οποίοι όμως είχαν υποστεί σύνθλιψη, γεγονός που υποδείκνυε ότι αποτελούσαν κατάλοιπα παραγωγής ελαιολάδου.

Πέραν του ότι οι πυρήνες που βρέθηκαν ήταν σε άριστη κατάσταση, η απόσταση του σημείου από τη θάλασσα (το συγκεκριμένο σημείο απείχε τότε 100-200 μέτρα από αυτήν) θεωρείται ότι, λόγω της υψηλής υγρασίας, δε θα μπορούσε να ευνοεί την αποθήκευση ελιών. Αντιθέτως, η γειτνίαση του σημείου με τη θάλασσα θα μπορούσε να παρέχει αλάτι και θαλασσινό νερό για την εκπίκρανση των ελιών (με επανάληψη εκπλύσεων) και στη συνέχεια το αλάτισμα τους (μούλιασμα στο θαλασσινό νερό).

Πηγή: Olivenews